Υπάρχει κάτι πολύ προεδρικό στο να μεταφέρεις ένα ολόκληρο επιβατικό αεροπλάνο στις Βρυξέλλες με μόνο πέντε άλλα.

Η μάστιγα των ευρωπαϊκών πτήσεων από το σύννεφο ηφαιστειακής τέφρας είχε σηκωθεί λίγες ώρες προτού προγραμματιστεί να ταξιδέψω στην ευρωπαϊκή πρωτεύουσα, επιτρέποντάς μου να βιώσω ότι θα έπρεπε να ήταν όπως στη δεκαετία του 1940 να ταξιδεύω στην Ευρώπη.

Χωρίς ουρές, χωρίς καθυστερήσεις, προσωπικούς χαιρετισμούς από τον πιλότο και η τσάντα μου η πρώτη από το καρουζέλ. Ενώ το υπόλοιπο G3 ήταν ευφημιστικά «κολλημένο» στην Πράγα (πρωτεύουσα της μπύρας της Ευρώπης), μέρες πριν από το ταξίδι μου, η κυκλοφορία του Viage από την αρχή μέχρι το τέλος ήταν μια ομαλή και θεαματική εμπειρία.